Een boodschappenlijstje
Door: Melissa Leeman
Blijf op de hoogte en volg Melissa
10 November 2014 | Verenigde Staten, Saint Martin Island
• Elastiekjes
• Gelijnd blocnote
• Scheermesjes
• Bier
• En..
Een boodschappenlijstje
Voor ‘t eerst in tijden dat ik me neer zit met pen en papier. Schrijven, dat vond ik altijd leuk om te doen. En dat moet hier ook wel lukken!
En eerlijk is eerlijk, de basis van een leuke blog is een flinke dosis zelfspot en daarvoor is het omschrijven van mijn beleving van het beleefde volgens mij voldoende. Maar goed, dat is alleen maar hoe ik het beleef.
Sinds onze landing op sint Maarten is niets en in het bijzonder ikzelf niet, hetzelfde gebleven. De rode draad is het eeuwige geduld van mijn lief aan wie ik veel leuke momenten te danken heb sinds we hier zijn, hiervan zul je in deze blog nog niet veel terug zien. Maar daar beloof ik later een boek aan te wijden. Zoals ik zei: geduld! ‘Ik begrijp dat je je niet zo goed voelt, het is ook niet makkelijk.’ ‘Wat jij wilt, ik wil alleen maar dat je gelukkig bent!’
Al met al, je bent een engel. Dankjewel!
Bewust hebben we samen voor een abrupt vertrek gekozen, alleen een rugtas en een minimum budget om te overleven tot we werk vinden. Geen reserveringen, geen nuttige contacten, geen vooronderzoek, geen zekerheden. Alleen het avontuur!
Aankomst op sint Maarten zijn wij direct onze bagage kwijt, ze nemen contact op als ze de tassen terugvinden. Maar op het vliegveld wachten wordt vriendelijk vergekondigd ‘zal volledig zinloos zijn’. Dit wil zeggen dat wij onze eerste dag op het Caribische eiland door zullen brengen in onze tweedagenreisslaapophetvliegveld-outfit.
De positieve eerste indrukken worden onderdrukt door onze eigen lichaamsgeuren, de hitte en de onvriendelijke buschauffeur die ons afzet in Marigot. Hier zullen wij beginnen met onze jacht op een woonruimte. Slapen in een hangmat was inmiddels minder dromerig gaan klinken dan de dagen voor ons vertrek..
De eerste afspraak voor het bezichtigen van een studio in Marigot hebben wij nog dezelfde middag. Tijdens een klein moment van overleg voor het doorhakken van de knoop mengt de barman zich in ons gesprek. ‘Maar jullie zijn gek om hier te willen wonen, de straten van Marigot zijn na het vallen van de nacht absoluut te vermijden!, laat staan voor een meisje!’
We nemen de Studio dus niet en nemen door het eerdergenoemde vallen van de nacht gedwongen een veel te duur hotel. Waar wij ons douchen om vervolgens onze vieze kleren weer aan te trekken en we worden opgehaald door een vrouwelijke kennis van Jim. De doorsnee vrouw waar iedere andere vrouw compleet door geïntimideerd raakt, naar de iets opener mening van anderen is ze best heel aardig. En zij biedt ons dan ook aan vanaf de volgende morgen in te trekken in haar oude, leegstaande appartement in een beveiligd appartementencomplex met zwembad! Genieten!
En ook het werk komt aanwaaien. Haar echtgenote is een van de eigenaren van Waikiki Beach en dankzij hem begin ik de volgende dag als serveuse in zijn enorme en enorm bekende strandrestaurant. Dit hou ik al met al 3 dagen vol om na mijn ‘ontslag’ naar huis te lopen met de allergrootste glimlach. Vanaf nu, neem ik me voor, ga ik nooit meer in een fabriek werken! Want dat was het voor mij, Waikiki, Beachfabriek!
Inmiddels hebben we een kamer betrokken in Grand Case, de straat waar de eigenaren van kleine restaurants en barretjes je met veel plezier serveren terwijl jij met je voetjes in het zand van het waanzinnige uitzicht kunt genieten. De wijk is perfect, en bovenal, vergeleken met Marigot zeer veilig! De kamer huren wij bij een dame van 75 jaar oud, zij heeft zo haar maniertjes, en werkt ons daarmee eigenlijk al binnen 1 dag op onze zenuwen. Maar goed, het is de juiste buurt, en niet te duur daarbij hebben we in ieder geval een bed en douche tot onze beschikking.
Dit zijn dan ook de twee redenen waarvoor wij nog terugkeren en alle andere momenten brengen wij buiten de deur door. Dit heeft tot voordeel dat de loco’s ons al snel leren kennen en dat is goed voor een aantal data voor de concerten van vriendlief en voor mij vinden we een baan in een winkeltje in onze straat. Dit zal pas over 3 weken zijn, dus wij zeggen ons dat we op deze manier nog van elkaar en het strand kunnen genieten tot het echte toeristenseizoen begint. Gezien we dan allebei veel zullen gaan werken.
In de eerste week van onze ‘tropische vakantie’ wordt het eiland verrast door een cycloon en wordt er ruig een eind maakt aan het dromerige kustleven. Boten worden door wind en zeegeweld de restaurants en huizen binnengesmeten, bomen en elektriciteitspalen zwichten onder de kracht van dit natuurgeweld en elektriciteit en water raken buiten werking op het grootste deel van het eiland. Alsof het nog niet heftig genoeg is slaan inbrekers hun slag in de door de cycloon getroffen ondernemingen.
Door het vele buiten de deur leven en het aanschaffen van de materialen voor de optredens van mijn vriendje dreigen wij al snel in geld nood te raken en naar grote tevredenheid vind ik net op tijd een baan voor de komende twee weken in een ontbijt/lunch restaurant. Ondanks dat ik voor dit werk ieder dag naar de andere kant van het eiland moet, neem ik het aanbod meteen aan en begin de volgende dag. Na 11 uur lang weg te zijn van huis per dag had ik ’s avonds nog geen zin om direct bij grootmoeder te gaan zitten en gaven wij in de bar uit wat ik die dag aan fooi had verdiend. Terwijl ik eigenlijk zo moe was van de dag dat ik diep van binnen ook wel naar bed zou willen.
De twijfels, teleurstellingen en vermoeidheid moeten van mijn gezicht af te lezen zijn geweest, want iedereen hier heeft inmiddels een mening over mij klaar als negatief, verwaand en uit de hoogte. Dit vernam ik trouwens van onze nieuwe huisgenote, waar wij drie dagen geleden in getrokken zijn. Yes, we huren inmiddels samen met twee anderen een appartement. Waar wij ons gelukkig heel lekker voelen. Anyway, het weten dat je niet bepaald geliefd bent en getagd wordt als iets wat je nooit wil worden maakt het niet alleen nog lastiger om met veel plezier de deur uit te gaan, dit maakt het noodzakelijk voor mij om onder ogen te zien dat ik mezelf niet meer ben. Of in ieder geval geen van de kanten van mij waar ik blij mee was, waardoor hij verliefd op mij werd of waarom jij graag tijd met doorbracht.
Boodschappenlijstje
• Positiviteit
• Impulsiviteit
• Glimlach
• Plezier
• En…
• Gelijnd blocnote
• Scheermesjes
• Bier
• En..
Een boodschappenlijstje
Voor ‘t eerst in tijden dat ik me neer zit met pen en papier. Schrijven, dat vond ik altijd leuk om te doen. En dat moet hier ook wel lukken!
En eerlijk is eerlijk, de basis van een leuke blog is een flinke dosis zelfspot en daarvoor is het omschrijven van mijn beleving van het beleefde volgens mij voldoende. Maar goed, dat is alleen maar hoe ik het beleef.
Sinds onze landing op sint Maarten is niets en in het bijzonder ikzelf niet, hetzelfde gebleven. De rode draad is het eeuwige geduld van mijn lief aan wie ik veel leuke momenten te danken heb sinds we hier zijn, hiervan zul je in deze blog nog niet veel terug zien. Maar daar beloof ik later een boek aan te wijden. Zoals ik zei: geduld! ‘Ik begrijp dat je je niet zo goed voelt, het is ook niet makkelijk.’ ‘Wat jij wilt, ik wil alleen maar dat je gelukkig bent!’
Al met al, je bent een engel. Dankjewel!
Bewust hebben we samen voor een abrupt vertrek gekozen, alleen een rugtas en een minimum budget om te overleven tot we werk vinden. Geen reserveringen, geen nuttige contacten, geen vooronderzoek, geen zekerheden. Alleen het avontuur!
Aankomst op sint Maarten zijn wij direct onze bagage kwijt, ze nemen contact op als ze de tassen terugvinden. Maar op het vliegveld wachten wordt vriendelijk vergekondigd ‘zal volledig zinloos zijn’. Dit wil zeggen dat wij onze eerste dag op het Caribische eiland door zullen brengen in onze tweedagenreisslaapophetvliegveld-outfit.
De positieve eerste indrukken worden onderdrukt door onze eigen lichaamsgeuren, de hitte en de onvriendelijke buschauffeur die ons afzet in Marigot. Hier zullen wij beginnen met onze jacht op een woonruimte. Slapen in een hangmat was inmiddels minder dromerig gaan klinken dan de dagen voor ons vertrek..
De eerste afspraak voor het bezichtigen van een studio in Marigot hebben wij nog dezelfde middag. Tijdens een klein moment van overleg voor het doorhakken van de knoop mengt de barman zich in ons gesprek. ‘Maar jullie zijn gek om hier te willen wonen, de straten van Marigot zijn na het vallen van de nacht absoluut te vermijden!, laat staan voor een meisje!’
We nemen de Studio dus niet en nemen door het eerdergenoemde vallen van de nacht gedwongen een veel te duur hotel. Waar wij ons douchen om vervolgens onze vieze kleren weer aan te trekken en we worden opgehaald door een vrouwelijke kennis van Jim. De doorsnee vrouw waar iedere andere vrouw compleet door geïntimideerd raakt, naar de iets opener mening van anderen is ze best heel aardig. En zij biedt ons dan ook aan vanaf de volgende morgen in te trekken in haar oude, leegstaande appartement in een beveiligd appartementencomplex met zwembad! Genieten!
En ook het werk komt aanwaaien. Haar echtgenote is een van de eigenaren van Waikiki Beach en dankzij hem begin ik de volgende dag als serveuse in zijn enorme en enorm bekende strandrestaurant. Dit hou ik al met al 3 dagen vol om na mijn ‘ontslag’ naar huis te lopen met de allergrootste glimlach. Vanaf nu, neem ik me voor, ga ik nooit meer in een fabriek werken! Want dat was het voor mij, Waikiki, Beachfabriek!
Inmiddels hebben we een kamer betrokken in Grand Case, de straat waar de eigenaren van kleine restaurants en barretjes je met veel plezier serveren terwijl jij met je voetjes in het zand van het waanzinnige uitzicht kunt genieten. De wijk is perfect, en bovenal, vergeleken met Marigot zeer veilig! De kamer huren wij bij een dame van 75 jaar oud, zij heeft zo haar maniertjes, en werkt ons daarmee eigenlijk al binnen 1 dag op onze zenuwen. Maar goed, het is de juiste buurt, en niet te duur daarbij hebben we in ieder geval een bed en douche tot onze beschikking.
Dit zijn dan ook de twee redenen waarvoor wij nog terugkeren en alle andere momenten brengen wij buiten de deur door. Dit heeft tot voordeel dat de loco’s ons al snel leren kennen en dat is goed voor een aantal data voor de concerten van vriendlief en voor mij vinden we een baan in een winkeltje in onze straat. Dit zal pas over 3 weken zijn, dus wij zeggen ons dat we op deze manier nog van elkaar en het strand kunnen genieten tot het echte toeristenseizoen begint. Gezien we dan allebei veel zullen gaan werken.
In de eerste week van onze ‘tropische vakantie’ wordt het eiland verrast door een cycloon en wordt er ruig een eind maakt aan het dromerige kustleven. Boten worden door wind en zeegeweld de restaurants en huizen binnengesmeten, bomen en elektriciteitspalen zwichten onder de kracht van dit natuurgeweld en elektriciteit en water raken buiten werking op het grootste deel van het eiland. Alsof het nog niet heftig genoeg is slaan inbrekers hun slag in de door de cycloon getroffen ondernemingen.
Door het vele buiten de deur leven en het aanschaffen van de materialen voor de optredens van mijn vriendje dreigen wij al snel in geld nood te raken en naar grote tevredenheid vind ik net op tijd een baan voor de komende twee weken in een ontbijt/lunch restaurant. Ondanks dat ik voor dit werk ieder dag naar de andere kant van het eiland moet, neem ik het aanbod meteen aan en begin de volgende dag. Na 11 uur lang weg te zijn van huis per dag had ik ’s avonds nog geen zin om direct bij grootmoeder te gaan zitten en gaven wij in de bar uit wat ik die dag aan fooi had verdiend. Terwijl ik eigenlijk zo moe was van de dag dat ik diep van binnen ook wel naar bed zou willen.
De twijfels, teleurstellingen en vermoeidheid moeten van mijn gezicht af te lezen zijn geweest, want iedereen hier heeft inmiddels een mening over mij klaar als negatief, verwaand en uit de hoogte. Dit vernam ik trouwens van onze nieuwe huisgenote, waar wij drie dagen geleden in getrokken zijn. Yes, we huren inmiddels samen met twee anderen een appartement. Waar wij ons gelukkig heel lekker voelen. Anyway, het weten dat je niet bepaald geliefd bent en getagd wordt als iets wat je nooit wil worden maakt het niet alleen nog lastiger om met veel plezier de deur uit te gaan, dit maakt het noodzakelijk voor mij om onder ogen te zien dat ik mezelf niet meer ben. Of in ieder geval geen van de kanten van mij waar ik blij mee was, waardoor hij verliefd op mij werd of waarom jij graag tijd met doorbracht.
Boodschappenlijstje
• Positiviteit
• Impulsiviteit
• Glimlach
• Plezier
• En…
-
11 November 2014 - 22:07
Suusje:
Liefje, je hebt voor het avontuur gekozen en dat ook dubbel en dwars gekregen. Je hebt het niet gemakkelijk daar, zoals ik het nu lees. Ik begrijp dat je weer even op zoek bent naar jezelf en je zult erachter komen dat je daar diep van binnen ook nog bent, maar je hebt een nog vollere rugzak en die maakt je een nog sterkere en
dappere jonge vrouw dan je al was.
Gelukkig heb je een lieve vent getroffen die geduld met je heeft. Geef jezelf de tijd om aan dit turbulente leventje te wennen. Denk niet teveel aan de verwachtingen van de medemens, maar aan jouw eigen gevoelens en behoeftes. Ik hou heel veel van jou en ben zo trots op mijn dappere dodo!
Probeer te genieten en als dat even niet kan dan bel of skype je mij ;). Je krijgt al een eigen taaltje by the way:)))
Liefs Suus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
