Even bijkomen!

Omdat mijn vrije dag toch niet helemaal vrij was en er verder weinig mensen zijn die tijd hebben om iets leuks te gaan doen heb ik besloten in mijn eentje de heuvels nog eens te gaan verkennen. Op het hoogste puntje lig ik nu in het gras met een waanzinnig uitzicht, een rustgevend muziekje en heerlijke zonnewarmte. Dankjewel, wie of wat dit ook zo mogelijk heeft gemaakt.
Heerlijk om zo bij te komen van een bewogen week!

De afgelopen week heeft in het teken gestaan van Kamp Bravo. De camping heeft in samenwerking met de organisatie Route Du Soleil uit België in totaal 900 jongeren van een leeftijd tussen 18 en 25 jaar ontvangen. Verdeeld over drie dagen kwamen de jongeren liftend naar onze camping afgereisd.
En alsof dat nog niet voldoende energie kost met die gigantische tassen werd er iedere avond een palmfuif gehouden. Naast de prijsuitreiking was hier gelegenheid voor alle dames en heren om zich kei vol te gzieten met palmpkes en zich volledigz te misdragzen. Dit echter wel onder toeziend oog van le patron en het team van Aux Rives.
De z achter de g betekent dat wanneer ik dit niet schriftelijk maar mondeling had meegedeeld dit overdreven zachte g’s waren geweest om onze buurtjes een klein beetje belachelijk te maken.

De liftende Belgen hebben inmiddels allemaal de camping weer verlaten en van de ravages die de feestjes achterlieten is ook bijna niets meer te zien. Behalve dan dat alle medewerkers nog wat slapeloze nachten te verwerken hebben. Hier moet ik bij vermelden dat dit gedeeltelijk door het feesten en gedeeltelijk door het werken komt.

Mingo en Jingo hebben ondertussen deze week de spits afgebeten en ondanks dat mijn collega en ik op veel gebieden tegenpolen zijn kijk ik zeer tevreden terug op de activiteiten. Door het kamp zijn we bijna niet toegekomen aan de voorbereidingen van volgende week dus ik hoop dat er vandaag door Jingo bergen werk verzet worden. Fingers crossed!

Skippy (voor de gene die het niet onthouden hebben; het konijn van vorig jaar) is er nog steeds en eet samen met zijn nieuwe albino vriendje iedere ochtend tevreden de paardenbloemblaadjes uit de kleine handjes. Van de katten kreeg bij aankomst weer een warm welkom en iedere ochtend staat Sidou trouw voor mijn caravan te wachten op haar brokjes en wat aandacht. Puppy Bo is inmiddels absoluut geen pup meer,ze is gegroeid als kool maar nog steeds net zo lief,speels en mooi. De kippen? Tsja.. Die zijn er, volledig waardeloos! Maar vooruit, de kids vinden ze wel leuk en het is een leuke aanvulling voor onze miniboerderij.

Na een paar dagen rotweer is het vandaag heerlijk weer 30 graden met zon, wat waren we daar aan toe! Niet dat het zo erg is om af en toe door de regen te lopen, of dat het altijd warm moet zijn, maar we konden inmiddels een modderbad nemen tussen de personeelstenten. En voor de gene die de duik niet zo goed aandurfden was er een heuse modderglijbaan ontstaan. En het enige wat we ervoor betalen is één schone outfit per bezoek. Vandaag is dan ook wasdag voor zo ongeveer het hele team.

Ondanks dat mijn rare sprongen op de camping (terecht) ook niet altijd gewaardeerd worden is er een absolute klik met het team en heb ik op de sfeer en de members niets aan te merken.
Of nouja, het zou natuurlijk fijn zijn als iedereen zich aan het schoonmaakrooster zou houden.. En ow, als ik verkleed ben, zouden jullie me alsjeblieft Mingo willen noemen? Ik had mijn muntje toch eerder, waarom zou jij dan eerst mogen wassen??!
Kortom, de standaard kleine irritaties maar vooral heel veel plezier en tof samenwerken!

Ow, sorry. Er was niks gevraagd? Nou, ik hoop dat je het toch met een glimlach op je gezicht gelezen hebt en dat je ook nog de behoefte voelt mij even te vertellen hoe het daar met jou gaat! Nog een foto van et uitzicht proberen te uploaden en dan klap ik heerlijk mijn laptop dicht en ga ik er zelf nog even keihard genieten!

Dag lieve, lieve mensen!