La nouvelle..

La nouvelle.. Het staat in dit geval voor : Het nieuws, het nieuwe meisje en tadaa de nieuwe medewerkster! Vrijdag was mijn vrije dag, wat inhield dat ik niet hoefde te werken op de camping. Toch liep om 20:00uur (trouwe lezers begrijpen dat dit niet de ware digitale tijd was) mijn wekker af. Ik wilde namelijk de hele dag bereikbaar zijn. De eigenaar van de auberge zou mij bellen, om te laten weten hoelaat ik die avond verwacht werd. Om kwart voor tien ging de telefoon, zeven uur spraken we af. Verder vertelde hij dat het niet druk zou worden en dat het vooral om een kennismaking met de andere serveerster ging. En hij vroeg of ik in nette broek en op ballerinaschoentjes kon komen. Net als op iedere andere vraag die mij gesteld wordt tijdens dit telefoongesprek antwoord ik: oui, bien sure!

Hals over kop vertrek ik richting het centrum van Macon waar ik gelijk slaag voor zowel broek als schoenen. Fijn, zo red ik het nog net om terug te zijn voor de lunch. Alles zat mee, maar toen..

Bleven er nog ongeveer vijf lange uren over voordat het kon beginnen, wat een ramp. Ieder uur heb ik mij meermaals omgekleed (en dat terwijl de broek en schoenen al vast stonden), mijn haar wisselde steeds keurig met de outfit mee, los, opgestoken, knot.. Uiteindelijk vertrok ik na een heerlijk bord magnetronvoer richting St. Oyen met een simpel zwart tshirt, daarover een vest en in mijn haar de altijd en eeuwige staart.

Twee uur heb ik gewerkt die avond, samen met Cecile en de Chef Jerome. Super! Aardige mensen, weinig gasten, maar daardoor veel tijd om te oefenen op de franse bediening en me te verdiepen in de gerechten en wijnen die op de kaart staan. Na twee uur neemt de Chef mij even apart.. Mijn hart in mijn keel.. Maar dat blijkt achteraf nergens voor nodig, ik mag zaterdag terug komen en ik ben zo goed als aangenomen.

Woning: Check!
Werk: Check!
Sociale contacten: Wordt aan gewerkt..

Samen met de chefkok van de camping en onze altijd vrolijke Franse collega heb ik al even een kijkje genomen in de kroegen van Pont de Vaux. Helaas is gebleken dat dit niet de beste manier is om duurzame contacten te leggen. Als enige meisje in de kroeg,ben ik met mijn blauwe ogen namelijk vooral een prooi voor overJARIGE zaplappen in plaats van een potentiele nieuwe hartsvriendin van vlotte franse jeugd.

Over jarige gesproken.. Overmorgen is 'natuurlijk' mijn verjaardag en ondanks het tegenvallende publiek zal ik dit waarschijnlijk toch ook weer in de kroeg gaan vieren.. Komen jullie ook?! Laat even een berichtje achter als je niet kan komen?!

Dat was een cheap-ass manier om reacties op mijn blog te scoren, alle begrip voor jullie afwezigheid! Drink er maar eentje op mij..

Au Revoir!