Vrije val.. of Vogel vlucht..

Om duidelijk te maken hoe het leven hier in elkaar steekt moet ik mijn collega's quoten. Men zoekt de grens op.. Zoals iedereen, alleen pakt men vervolgens een steen en gooit deze hier lukraak overheen. Zo, zo ver gaan we vandaag. En zo zal het gaan!

Grensverleggend te werk gaan stond vandaag centraal, ik heb mij op 12 meter hoogte afgezet van de brug over de Saone. Na even te twijfelen en zeker 8 keer af tellen ben ik toch gegaan. GAAF! De vlucht is kort, de landing (bijna) pijnloos. Bijna heel team Aux Rives heeft zich aan de sprong gewaagd en dat is als je het mij vraagt ook wel weer heel typerend voor de camping anno 2012.

Daarbij heb ik het hardlopen een aantal weken geleden weer opgepakt en tegen al mijn verwachtingen in mag ik spreken van gigantische vooruitgang. Niet alleen loop ik nu twee keer zo ver als vorig jaar, onderweg hoef ik ook niet meer te stoppen of te lopen. 7 km onafgebroken joggen, wat een kick. De lat wordt uiteraard nog hoger gelegd en het rondje moet weer worden uitgebreid! Maar niet vandaag, voor vandaag hebben wij onze gymnastiek wel weer gehad.

Vlotten bouwen met de kids! Een idee van Jingo waar ik in het begin ontzettend op tegen was in verband met de veiligheid, maar eerlijk is eerlijk; Ik heb de tijd van mijn leven gehad en volgens mij geldt dat ook voor de kinders en ouders. De kinderen zijn als godjes in Frankrijk over de reyssouze naar de Saone geduwd. Vergis je niet; dat is een *** eind. Hopelijk kan morgen de leuke herinnering opboksen tegen de spierpijn, want die zit er na 3 vlotten wel aan te komen. Om nog maar niet te spreken over de 2 liter ranzig sloot water die ik minimaal binnen heb gekregen.

Quotë: Maar, het was wel gezellig!

Vandaag is een goede dag, en dat geeft een dubbel gevoel. In gedachten ben ik namelijk ook bezig met de begrafenis van mijn oom. Die is vandaag en ik ga meer en meer balen van de keuze om er niet bij aanwezig te zijn. Ik hoop dat mijn familie, jullie dus waarschijnlijk veel steun aan elkaar heeft vandaag.

Over nog maar twee weekjes reis ik samen met mijn twee collega's even af naar de Nederland. Ik hoop dat ik in die tijd zoveel mogelijk kan inhalen en goed maken voor de afgelopen en (sorry) aankomende tijd. Na een week ga ik weer terug naar de camping om mee te helpen met het afsluiten van het seizoen en het winterklaar maken van het terrein. Als de werkzaamheden hier eind oktober op zijn, ziet het er naar uit dat mijn Frankrijkavontuur nog even voortduurt.

Vanmorgen ben ik wezen kijken voor een appartement. Direct naast de camping, zo blijf ik in de buurt van een veilig vangnet terwijl ik op eigen benen ga proberen te ontdekken wat de reden is dat ik hier zo graag ben. De camping is voor mij een stage Frankrijk geweest, en deze winter ga ik echt meedraaien. Zoekend naar een baantje kijk ik met een kriebel in mijn buik uit naar deze tijd.
Spannend? JA! Maar de afstand met thuis wordt niet groter, en mijn twee grootste steunpilaren van hier blijven op loopafstand.

Daar gaan we dan, in vrije val?